W przedstawieniach, przygotowywanych przez grupy rekonstrukcyjne – czy to z czasów XIX-wiecznych powstań, czy też bardziej nam współczesnych – służby medyczne zawsze mają specjalny strój, wyróżniający je spośród tłumu walczących. Także dziś, walcząc z chorobami, nie wyobrażamy sobie, by lekarzom zabrakło odpowiednich fartuchów medycznych.

1. Jednorazowe fartuchy medyczne

Wszyscy kojarzymy lekko bezkształtne, zielone uniformy z fizeliny, z których korzystają pracownicy medyczni podczas operacji, pielęgniarki podczas zabiegów czy też dentyści w gabinecie stomatologicznym. Mimo niepozornego wyglądu fartuchy ochronne medyczne jednorazowego użytku pełnią ważną rolę – zapewniają pacjentowi doskonałą sterylność, zmniejszając ryzyko powstawania infekcji. Chronią także medyka przed kontaktem z płynami ustrojowymi operowanej osoby. Nieprzemakalne, oddychające, odporne na uszkodzenia i rozdarcie – takie fartuchy chirurgiczne po operacji są w bezpieczny sposób utylizowane, a chory może być pewien, że jego zabiegł przebiegł zgodnie ze sztuką medyczną.

2. Fartuchy medyczne wielorazowego użytku

Oczywiście poza salą operacyjną medycy korzystają z eleganckich, dopasowanych kostiumów bądź też wygodnego stroju sportowego (ratownicy). Pełne kieszeni, w których mieści się długopis, notes, telefon i tysiąc innych ważnych akcesoriów, uszyte z lekkich, przewiewnych tkanin (najczęściej bawełny w połączeniu z poliestrem), fartuchy ochronne medyczne przybierają też różne kolory. Podstawową barwą fartuchów medycznych jest biel, wzbudzająca zaufanie, autorytet, kojarząca się z czystością, bezpieczeństwem. Dobre wrażenie na pacjentach robi błękitny kolor odzieży pielęgniarek czy jasnoróżowe fartuchy medyczne, które przywdziewają położne. Kolor czerwony został zarezerwowany dla strojów noszonych przez służby ratownicze. Wreszcie – co ważne – fartuchy chirurgiczne są zawsze zielone. W toku badań zauważono, że barwa ta, oprócz kojącego wpływu na oczy, powoduje, że chirurgowi nie przeszkadzają złudzenia optyczne. Powstają one mimochodem na skutek długiego patrzenia na czerwony kolor (na przykład krwi, operowanych narządów). Gdyby chirurg, podnosząc wzrok, spojrzał na biały kitel kolegi, widziałby na nim zielone łaty. Zielony kolor pomaga mu więc wciąż zachować koncentrację, tak ważną przy stole operacyjnym.